ONFORMATIE [1]

             Pods, Potters en online zotten

Naast al het andere wat het zonder enige twijfel en met onmiddellijke, enthousiaste en hartgrondige instemming mijnerzijds verder nog mag zijn, is internet ook dé definitieve bron, moeder en mediator, verwekker en verspreider van onformatie. Het Wereldwijde Web, waar ik vrijwel elke dag opnieuw, privé en professioneel, profijt van heb en plezier aan beleef, is behalve een bodemloze bron van zeer waardevolle, uiterst relevante en bijzonder nuttige informatie, ook een experiment in extreme democratie. Iedereen mag zeggen wat hij of zij wil. Iedereen heeft een stem. En niemand heeft een gezicht. Elke stem heeft - bijgevolg en derhalve - hetzelfde gewicht. Autoriteit? Hoe dan? Avatars hebben geen titel. Hoogstens een aantal sterretjes achter hun nom-de-online-plume waaraan je geacht wordt iets over hun betrouwbaarheid af te kunnen lezen, maar dat is dan ook weer gebaseerd op anonieme feedback van ongenoemde anderen. Verder?

Niks. Geen achtergrond. Geen voorsprong, geen achterstand. Niet eens een uiterlijk waar je van op aan kunt, laat staan dat je er conclusies aan kunt verbinden, hoe riskant dat in het echte leven ook mag zijn. Rangen, standen, klassen? Geen sprake van. Er is geen onderscheid.

We hebben het, kortom, voor elkaar. Onze antieke idealen. Geef toe, u had ze vorige week ook bijna bij het oud vuil gezet. En wat blijkt? Het werkt voor geen cent.

Want het gaat  - naast amusement en alle vormen van entertainend bedoelde content, met inbegrip van mijn eigen site, overigens - nog altijd over informeren. Dat blijft de intentie. Dat is de theorie. Maar ‘google’ op één raadselachtige foutmelding waarmee uw cv-ketel er gisteren de brui aan gaf en u krijgt vandaag een complete stortvloed van goedbedoelde, maar in 79 van de 80 gevallen volkomen nutteloze onformatie.

Wat u nodig hebt is iemand die weet waar hij het over heeft. Of zij, natuurlijk. Of u, for that matter. Wat u krijgt is geklets. Tientallen mensen die op honderden open forums duizenden meninkjes de wereld in smijten. Een wereld die intussen minder en minder weet hoe het in vredesnaam in elkaar mag zitten.

Die Buffybot is  springlevend, hoor. Die heeft een geheel nieuw platform ontdekt.

Afgelopen weekend kocht ik een iPod. Ik heb lang volgehouden dat met de Compact Disc het eindpunt was bereikt van wat mij betreft relevante audio-technologie. Ik was tevreden. Geen krassen meer in mijn elpee’s. Die je bovendien na een kwartier moet omdraaien. En ik weet niet of u ooit een paar honderd LP’s hebt verhuisd?

Ik vond het best zo. In elke kamer van dit vrij idioot grote huis is intussen trouwens ook wel een cd-speler beschikbaar, als onderdeel van een ouderwetse stereo-installatie dan wel microsysteem, in de vorm van een dvd-speler of geïntegreerd in bureaucomputer of laptop. Maar goed, daarmee heb je nog niet overal de muziek bij de hand die je op een gegeven moment op een toevallige locatie nou net graag onder handbereik had willen hebben. Want dat cd'tje ligt op de bibliotheek in de Oost-Vleugel en ik zit in de thuisbioscoop van het Kleine Huis, zeg maar. Ik weet niet hoe groot- of kleinbehuisd u woont, maar hier heb je het dan al snel over expedities waar je liefst een zakje boterhammen voor onderweg bij meeneemt.

Kortom, een pocketformaat miniatuur muziekarchief met een stuk of vijfentwintig van mijn favoriete opera’s en ruimte over voor pakweg 30 cd's van Emmilou Harris, Guy Clark en de goede oude Band van Robbie Robertson en inmiddels overleden kornuiten, het begon steeds aantrekkelijker te worden. Dus ik koop een 4 gig iPod Nano. Hoed u voor namaak. En het is, weet ik inmiddels, fantastisch. Weergaloos, grandioos. Toverdoos.

Alleen snapte ik er aanvankelijk niets van.

Ik had, bij wijze van - achteraf overbodige - voorbereiding alvast een paar opera’s in mp3-formaat overgezet naar de (externe) H-schijf van mijn laptop. Keurig georganiseerd. Mapje Verdi, map Mozart, megamap Puccini. Elke opera per componist in een eigen sub-directorietje. (Het spijt me, maar ‘sub-map’ krijg ik echt niet uit mijn keel geknepen.) Dus ik sluit mijn Nano aan en ik probeer die structuur te reproduceren. Het was, een halve dag lang, om totaal gek van te worden.

Tot ik het ineens begreep. Database.

Intussen had ik de online Help geprobeerd. Allicht. Natuurlijk probeer je de online Help. Natuurlijk is die Help online. Helaas is hij ook volkomen onbegrijpelijk. Maar wacht even, er is ook een Apple website met uitgebreidere documentatie. Okee, gaan we daar toch zeker heen? Niet te volgen. Echt. Totale wartaal.

Laatste redmiddel. Internet. Forums. Want daar kom je dan terecht.

Het duurde geen 5 minuten voor ik de exacte vraag had gevonden waar ik persoonlijk ook mee zat.

“Ik probeer de nummers van een cd die ik naar de vaste schijf van mijn laptop heb geript, over te zetten naar de pod. Maar ik krijg steeds track_01 en track_ 02 enzovoort en het zit niet eens op volgorde. Waarom kan ik niet gewoon een mapje maken en dan de nummers van die ene cd daar in zetten? Help!”

Getekend, Potter. Goede vraag. Ik had hem zelf nauwelijks beter kunnen stellen. Nu de antwoorden.

“Gebruik je iTunes wel?” Getekend: U-Track uit Utrecht.

Ja, natuurlijk, zucht Pottertje in een onmiddellijke reactie. Wat dacht jij dan?

“Je kunt echt wel een map maken in iTunes hoor. Gewoon via de menubalk." Getekend: Ellie Gator.

Het is moeilijk voorstelbaar, maar er was iemand die een nóg waardevollere duit in het toch al vrij bodemloze zakje meende te moeten doen: “Als jij iets moeilijk vindt in iTunes, Pottertje, dan hebben de programmeurs daar waarschijnlijk ook best wel aan gedacht. Dus zal er heus wel een menuoptie zijn voor wat jij wilt. Kijk eens goed rond in de interface! Kicker."

Kan deze Kicker meteen en met onmiddellijke ingang voorgoed of minimaal tot hij zijn diploma heeft gehaald van die school voor programmeurs waar hij blijkbaar zo graag heen wil, van dit forum afgeschopt worden?

Nee, dat kan dus niet.

Wie zou het moeten doen dan? Op basis waarvan? Nou, omdat hij - of zij,voor mijn part, het lijkt me onwaarschijnlijk met zo’n schuilnaam, maar mij maakt dar echt nix uit hoor - totale onzin op onze breedbandverbinding staat te beweren waar we nou echt eens een keer geen ene ruk mee opschieten. How's that for an exclusion argument? Tsja, sorry, maar ik ben dus de baas en iedereen mag op dit forum zeggen wat hij wil. Of zij, daar hebt u gelijk in, het is goed dat u dat er even bij zegt, want anders krijgen de mensen daar weer de verkeerde indruk over. U was ook alweer?

Vlielant. En u?

Dat is het mooie ervan, ik ben er dus niet. Ik ben de autoriteit die u graag zou willen dat die er was. Uw persoonlijke Ina Zut wizard, zeg maar. En die is er dus niet. U moet het me niet kwalijk nemen dat ik het zeg hoor, maar had u daar eigenlijk zelf niet om gevraagd? Dat ik er niet zou zijn? Nooit geweest was? Nu u weer, zou ik bijna zeggen.

Tsja... daar sta je dan.

Het is overigens heel simpel hoor, dat probleem dat ik had en Potter misschien nog wel heeft. Ligt er gewoon aan dat wij uitgingen van mp3-bestanden in een bestaande, logge boomstructuur op onze vaste schijf. Mapjes. Cd-doosjes, zeg maar. Dat correspondeert niet met de veel slimmere database-opzet van onze iPods.

Waar het mij om gaat is, waarom wordt dat dan, aan het begin van zo'n Help bijvoorbeeld, niet gewoon even uitgelegd? Dat je eerst een knop moet omdraaien?

Of ligt het deze keer nou echt aan mij? En begrijpt iedere 15-jarige computer-clevere mavo-scholier onmiddellijk hoe dit in elkaar zit?

Nee dus.

Moet u maar eens op een willekeurige veiling-site gaan kijken naar het aanbod van tweedehands iPods.

“Ik verkoop ‘m omdat ik er nix van snap.”

“Zelf kan ik er niet mee omgaan, maar het is wel een hele mooie.”

“Wat een gedoe, zeg."

Niet direct handige verkoopargumenten natuurlijk, maar afgezien daarvan, dit is toch schokkend? We hebben het over een fantastisch apparaat. Dat er blijkbaar niet in slaagt zichzelf begrijpelijk te maken. Want dit is de oogst van 2 minuten shoppen op marktplaats.nl. Topje van de ijsberg, mag je dan toch rustig aannemen. We hebben het bovendien over een Apple. Macintosh. Mac. Het spreekwoordelijke laatste woord op het gebied van gebruiksvriendelijkheid. Nee dus.

Intussen zijn er wel honderd miljoen van verkocht, dus Apple zal er niet mee zitten. Er zijn tenslotte 'gebruikers' genoeg die het blijkbaar wel snappen. Zoals ik, intussen. Maar ziet u mijn naam wel eens op forums? Vlielant kijkt wel uit.

Terwijl het in theorie zo mooi zou kunnen zijn. De 'user community’. U en ik. En iedereen. Het Web, met andere woorden. Het Collectief van Kennis. U hebt een vraag, ik weet toevallig het antwoord. Of andersom. En anders iemand anders wel. Het komt altijd goed. Uiterlijk in next weeks episode. "Lassie vindt een iPod in het weiland en holt ermee naar Farmer Daniel (Boer Daan) die even moet nadenken wat de waarheid is, maar dan precies snapt hoe het in elkaar zit."

Bloef? Nee, Lassie, je ken daar niet mee telefoner'n, dat wordt niet wat. Moej ev'n stil wez'n, dan zal ik 't  uitlegg'n.

Het komt, kortom, goed. Maar dat was tenslotte ook de opzet. Dat het goed zou komen.

Dat doet het dus niet. Niet op internetforums. Want de ene mening die, voor zover u kunt nagaan, evenveel waard is als een andere, daar hebt u niets aan. Dan kunt u het net zo goed aan de buurman gaan vragen. En als dat geen registeraccountant is maar een loodgieter, en u hebt toevallig een vraag over uw belastingaangifte, niet over uw dakgoot, dan zult u meestal niet veel wijzer worden.

Maar dat had u dan van tevoren kunnen raden, want van uw buurman weet u in de meeste gevallen wel wat hij voor zijn vak doet of gedaan heeft. Bovendien kunt u hem in zijn ogen kijken. Daar moet u op internet eens om komen.

Als het om informatie gaat, is de losgeslagen, ongemodereerde vrije democratie van het internet een optie, maar een weinig bruikbare. Het spijt me. Het spijt me oprecht. Ik had het graag anders gezien. Maar het werkt niet.

Honderden kleine hokjes met evenzoveel meninkjes. De enige organisatie, in het beste geval, is die van een boomstructuur met subcategorieën per onderwerp. Maar wat heb je dan, uiteindelijk? Mening_01, Mening_02 en, in de woorden van Pottertje, niet eens in de goede volgorde. Mapjes. Een omgevallen verzameling cd-doosjes. Wat wel werkt is de heldere, flexibele structuur van een database. Met in het geval van door vrijwilligers aangedragen informatie bijzonder waardevolle en uiterst relevante velden als “personal expertise”, “current professional position” en “background history”.

Mijn iPod kan dat. De Windows Verkenner niet. En internet kan het ook niet.